Οι νηφάλιες φωνές και οι επίδοξοι Ροβιεσπιέροι της Αστυνομίας ...

Διάγουμε αγαπητοί συνάδελφοι οδυνηρές μέρες ως κοινωνία και ως έθνος, από την πολιτική κακοδιαχείρισης της χώρας των προηγούμενων δεκαετιών, που στο κέντρο της είχε σε όλες τις θεσμικές μας επάλξεις, όπως δημόσια διοίκηση, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, μεταφορές κ.λ.π. την έλλειψη μέτρου, την έλλειψη σύνεσης και προπαντός την απουσία εργατικότητας σε όλα τα μήκη και πλάτη της δημόσιας ζωής. Όλα αυτά τα χρόνια που προηγήθηκαν, υπήρξε παντελής έλλειψη ενός καλοδουλεμένου σχεδίου εκσυγχρονισμού της δημόσιας ζωής, που σιγά σιγά, αλλά σταθερά, θα καθιστούσε την πατρίδα μας άξια να περπατήσει στον κοινωνικό βηματισμό με τα άλλα προοδευμένα κράτη. Γιατί ενώ έλλειπαν οι νηφάλιες και ήρεμες φωνές, οι παρουσίες του έργου και της προσπάθειας, περίσσευαν παντού τα πρότυπα της επαναστατικής έξαρσης, οι μεγαλοστομίες, τα μεγαλεπήβολα σχέδια συνοδευόμενα από τα ωραία τα παχιά τα λόγια τα μεγάλα και στο δια ταύτα το ΤΙΠΟΤΑ. Αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και η τιμημένη με το αίμα πολλών στελεχών της- για να παράσχει από τις επάλξεις του καθήκοντος υπηρεσίας ασφάλειας στον Έλληνα πολίτη – Ελληνική Αστυνομία, δεν θα μπορούσε και ιδιαίτερα στο συνδικαλιστικό της πεδίο, να μην κολλήσει από αυτές της θανατηφόρες αρρώστιες, της επαναστατικής έπαρσης, που τελικά δεν οδηγούν όπου υιοθετούνται πουθενά, παρά σε δάκρυα και τραγωδίες. Και τελικά στα βράχια.

 

Ασχολούμενος χρόνια με το συνδικαλισμό στους κόλπους της ΕΛΑΣ και σε καιρούς χαλεπούς και έχοντας κατ΄επανάληψη με την τιμή και την αγάπη των συναδέλφων μας εκλεγεί στα όργανά μας, αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω δυο λόγια για την μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλαμε, αλλά και την ανάγκη ήρεμα, νηφάλια και με αλάθητο οδηγό το συμφέρον και μόνον της Ελληνικής αστυνομίας, να προσαρμοστούμε στα νέα δύσκολα και απαιτητικά δεδομένα και να παλέψουμε για τα ιερά και τα όσια των συναδέλφων μας. Ο τρόπος με τον οποίον τόσα χρόνια εγώ και πολλοί συνάδελφοι συνδικαλιστές πορευτήκαμε ήταν καθαρά πολιτικός και ΠΟΤΕ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΣ. Πολλοί βεβαίως ευρισκόμενοι στη νηπιακή ηλικία συνδικαλιστικά και με την αλαζονεία του ξέφρενου καβαλάρη που καλπάζει προς το υπερπέραν, δεν γνωρίζουν αυτή την στοιχειώδη διαφορά και μας κατηγορούν ξάστοχα. Πολιτική λειτουργία είναι κατά τον Αριστοτέλη και αυτός ο απλός διάλογος μεταξύ των ανθρώπων, που προσπαθούν μέσα από την γόνιμη και με δημοκρατικό ήθος ανταλλαγή απόψεων, σεβόμενοι ο ένας τον άλλον, να βρουν κοινές λύσεις στα προβλήματα που τους ταλαιπωρούν. Αυτό εφαρμόσαμε όλα αυτά τα χρόνια και για αυτό με ήθος και συνέπεια θα συνεχίζουμε απαρέγκλιτα να παλεύουμε, για τα συμφέροντα όλων των συναδέλφων αστυνομικών. Άλλο όμως είναι ο δημοκρατικός διάλογος αγαπητοί συνάδελφοι και άλλο ο  κομματισμός, που συνιστά ευθεία και χωρίς κριτικό πνεύμα, πρόσδεση στο άρμα ενός κόμματος, είτε αυτό είναι στην εξουσία και εκφράζει μια πρόσκαιρη πλειοψηφία, είτε είναι στην αξιωματική αντιπολίτευση και παλεύει για την προσδοκώμενη αναρρίχησή του. Εμάς ως διοικήσεις των συνδικαλιστικών μας οργάνων, ανέκαθεν στόχος μας υπήρξε η γόνιμη ανταλλαγή απόψεων γύρω από τα δίκαια και με δημοκρατικό ήθος εκφραζόμενα αιτήματά μας, η ηθική και πολιτική στήριξή τους από τους κομματικούς μας σχηματισμούς προς την εκάστοτε πολιτική εξουσία και όχι βεβαίως η επικίνδυνη λόγω ιδεολογικής μονομέρειας, πρόσδεση στο άρμα τους.

 

Σ΄αυτή την χρόνια και επίπονη συνδικαλιστική μας διαδρομή, που είχε πολλά αγκάθια και εμπόδια, κατορθώσαμε για τους συναδέλφους με τις ήρεμες και συνετές φωνές μας πολλά για τον κλάδο μας. Σε αντιδιαστολή με άλλους που έκαναν φασαρία, θόρυβο, φθηνό εντυπωσιασμό και στο τέλος όταν έκαναν ταμείο, δεν είχαν για τους συναδέρφους να εισκομίσουν κανένα επίτευγμα.Άρα συνάδελφοι ποιοι υπήρξαν πιο ΧΡΗΣΙΜΟΙ και ΩΦΕΛΙΜΟΙ για την οικογένεια των αστυνομικών, εμείς του έργου και της νηφάλιας φωνής, ή άλλοι της φασαρίας και του τίποτα;

 

Τα φθηνά, επιπόλαια και αγενή ακόμα σχόλια  συναδέλφου από την Θεσσαλονίκη για «βολεμένους», εποχή της «αστακομακαρονάδας» και με άλλους ακόμα πομπώδεις και εντυπωσιακούς χαρακτηρισμούς, που προσπαθούν να εκτρέψουν τον διάλογο σε ένα φθηνό επικοινωνιακό σόου, είναι παντελώς άσχετα με την πραγματικότητα, δεν αναφέρονται σε συγκεκριμένα γεγονότα, οπότε να μπορούν οι συνάδελφοι από αντικειμενικά περιστατικά να μορφώσουν άποψη, αλλά καταναλίσκονται αόριστα στον φθηνό και ανέξοδο επικοινωνιακό θόρυβο. Δεν έχει όμως αγαπητοί συνάδελφοι αυτό ανάγκη σήμερα το συνδικαλιστικό κίνημα της αστυνομικής οικογένειας. Τα σχόλια περιέχουν αοριστίες και μόνο, γονιμοποιημένα με πολλές δόσεις έπαρσης, αλαζονείας και επικοινωνιακής ηθικολογίας.

 

Ο συνάδελφος από την Θεσσαλονίκη που ως νέος Ροβιεσπιέρος της Ελληνικής αστυνομίας – αλίμονο και ο Ροβιεσπιέρος στην γαλλική επανάσταση, ευαγγελίστηκε την αλλαγή όλων, γέμισε τις πλατείες της Γαλλίας με καρμανιόλες και καλάθια με κομμένα κεφάλια, για να οδηγηθεί και αυτός ο ίδιος στα τραγική  μοίρα που εμπνεύστηκε και εφάρμοσε για το λαός της Γαλλίας, την περίφημη εποχή της τρομοκρατίας – απευθύνει μύδρους για όλους και για όλα. Απειλεί με στόμφο ότι «όπου περάσει δεν θα ξαναφυτρώσει χορτάρι», αντιγράφοντας την φράση του φοβερού Αττίλα και των τρομερών Ούνων του, που είχαν γεμίσει τον κόσμο της εποχής τους,  με πόνο και αίμα. Αλλά αυτό είναι αγαπητοί συνάδελφοι το ζητούμενο των Ελλήνων αστυνομικών ως κλάδος;  Να αλληλοφαγωθούμε μεταξύ μας και να στήσουμε καρμανιόλες ο ένας για τον άλλον; Το πρώτιστο που πρέπει να διαφυλάξουμε σήμερα ως κλάδος είναι το δημοκρατικό ήθος – για να μην βρίσκει προσχήματα η εκάστοτε εξουσία για να μας κλείνει την φωνή- και προπαντός η αρραγγής ενότητα μεταξύ μας. Ποιά είναι σήμερα αγαπητοί συνάδελφοι τα δυο κεντρικά εργαλεία της εξουσίας, για να μας διαλύσει ως συνδικαλιστικό κίνημα; Το πρώτο είναι, να μας φαλκιδεύσει το δημοκρατικό δικαίωμα να διαδηλώνουμε με στολές, ώστε να αποχρωματιστούμε στην ελληνική κοινωνία και να δίνουμε την ψευδή εικόνα ότι οι έλληνες αστυνομικοί συναινούν στον αρμαγεδδώνα περικοπής μισθών και συντάξεων των εργαζόμενων, ότι τάχατες οι Έλληνες αστυνομικοί «συναινούν  και σιωπούν» !!! Και το δεύτερο να μας διασπάσουν και να μας διαρρήξουν την ηθική ενότητα ως κίνημα, ώστε διαιρεμένοι και με με έριδες μεταξύ μας, να μην μπορούμε να προτάξουμε σθεναρή αντίσταση, στον εργασιακό μεσαίωνα, που επιδιώκεται να επιβληθεί. Για τούτο άλλωστε και ο τ. υπουργός Χρήστος Παπουστής είχε με πανούργο τρόπο αλλάξει τον τρόπο εκλογής στα οργανά μας, ώστε με την επίφαση του δήθεν αναλογικότερου «δημοκρατικότερου» εκλογικού μας συστήματος, να καθίσταται πιο εύκολη η διάσπασή μας.

 

Αυτά είναι αγαπητοί συνάδελφοι τα αληθινά προβλήματα και επ΄αυτών πρέπει να προβληματισμούμε και όχι στην ανέξοδη επαναστατική ρητορεία του συναδέλφου απο την Θεσσαλονίκη κ-ου Δεληγιώργη. Που σαν έφιππος καβαλάρης επελαύνει κραδαίνοντας το σπαθί του επι δικαίων και αδίκων, απειλώντας μας ως νέος Αττίλας, ότι όπου περάσει «δεν θα ξαναφυτρώσει χορτάρι» !!!

Δεν έχουμε αγαπητοί συνάδελφοι ανάγκη απο διδαχές επαναστατικής ρητορείας, που όπως και στην κεντρική πολιτική μας σκηνή, σε οδηγούν πουθενά, αλλά από ψύχραιμες και νηφάλιες φωνές με δημοκρατικό ήθος, που θα σκύψουν επάνω στα προβλήματά μας και θα παλέψουν για το καλύτερο στον κλάδο.

Ακόμα δεν είναι ότι ευπρεπέστερον ο συνάδελφος απο την Θεσσαλονίκη, με μόλις ολιγόχρονη παρουσία στα συνδικαλιστικά μας όργανα, να καταφέρεται με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, εναντίον συναδέλφων περιλαμβάνομένου και εμένα, που για χρόνια, με μεράκι αγάπη και ηθική ευαισθησία, έχουμε παλαίψει για το καλύτερο όλων των συναδέλφων. Είναι πολύ αλαζονικό απο απόψεως δημοκρατικού ήθους και ανεπίτρεπτο, να μιλάει με τόσο απαξιωτικά λόγια όπως «συμβιβασμένοι», «βολεμένοι» «κ.τ.λ.», για συναδέλφους που εδώ και χρόνια, πολλές φορές ζημιώνοντας τις οικογένειές τους, τον πολύτιμο χρόνο τους, την ηθική τους ξεκούραση, ακόμα και χρήματα απο την τσέπη τους, έχουν τα δώσει τα πάντα για να προασπίσουν τα δικαιώματα των Ελλήνων αστυνομικών, καταθέτοντας συνάμα και εύτολμες και καινοτόμες προτάσεις  για τον εκσυγχρονισμό της Ελληνικής Αστυνομίας, ώστε να συμβαδίζει με τον ταχύ κοινωνικό μας βηματισμό και να εναρμονίζεται με τις γοργές κοινωνικές εξελίξεις.

 

Ακόμα θα ήθελα να τονίσω αγαπητοί συνάδελφοι, ότι δεν μπορεί να ευαγγελίζονται δήθεν τον εκδημοκρατισμό του συνδικαλιστικού κινήματος των  αστυνομικών, όσοι είτε φανερά, είτε παρασκηνιακά, στηρίζονται στις ηθικά παρακμιακές προηγούμενες διοικήσεις των ομοσπονδιών μας. Όσοι είναι δεκανίκια πάλαι ποτέ προέδρων, που αποδείχθηκε περίτρανα στην πραγματικότητα, ότι με τον ύστερο βίο και την πολιτεία τους, δεν δικαίωσαν την καταγωγή τους στο σώμα της αστυνομίας. Αυτών που ζαλισμένοι απο τα πλούσια και επίζηλα πολιτικά προνόμια που έλαβαν, ξέχασαν την ταπεινή καταγωγή τους στην έντιμη οικογένεια της Ελληνικής Αστυνομίας και γύρισαν την πλάτη επιδεικτικά, στα ανέλητα χαστούκια που φάγαμε απο τους ολετήρες του μνημονίου.

 

Κλείνοντας, αφού εκφράσω την βαθυτάτη θλίψη μου για όσα ανυπόστατα και άτοπα δήθεν κατήγγειλε ο συνάδελφος απο την Θεσσαλονίκη τα οποία πάνω απο όλα στερούνται συνδικαλιστικού ήθους, θα διακηρύξω για μια ακόμη φορά την ακλόνητη πίστη μου :

 

♦ Στην ανάγκη επικαιροποίησης των αιτημάτων μας, αφού ο αρμαγεδδώνας του μνημονίου μεταβάλλει διαρκώς τα μισθολογικά και συνταξιοδοτικά μας δεδομένα. Αλλά και στην αυστηρή οριοθέτηση των ατέρμονων βαρδιών-νυκτερινών που κάνουν πολλοί συνάδελφοί μας, μέχρι της φυσικής τους κατάρρευσης.

 

♦ Στην ανάγκη να εκφράσουμε την ανυποχώρητη στάση μας στην πολιτική και στην φυσική μας ηγεσία, ότι οι Έλληνες Αστυνομικοί θα κάνουν άφοβοι και με δημοκρατικό ήθος, χρήση του δικαιώματός τους, να διαδηλώνουν με στολή, αντίπερα σε κάθε προσπάθεια κατατρομοκράτησής τους. Άλλωστε ήταν αυτός  ο γέρος της δημοκρατίας Γεώργιος Παπανδρέου, που την δεκαετία του ΄60 είχε πει το αλησμόνητο στην πολιτική μας ζωή «Τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες» !!!

 

♦ Στην αδήριτη ανάγκη να σφυρηλατήσουμε και πάλι ως συνδικαλιστικό κίνημα την ηθική μας ενότητα και ενωμένοι σαν  μια γροθιά να δώσουμε σκληρή απάντηση σε όσους επιχειρούν με δόλια εκλογικά τερτίπια να μας διασπάσουν.

 

♦ Στην ανάγκη να μην επιτρέψουμε να εμφυλοχωρήσει το κομματικό σαράκι στην μεγάλη οικογένεια της Ελληνικής Αστυνομίας, που σιγά σιγά σαν τον σκόρο, θα μας υπονομεύει και μεσοπρόθεσμα, θα μας ισοπεδώσει.

 

Συνάδελφοι διάγουμε ως συνδικαλιστικό κίνημα ιστορικές στιγμές και η φωνή της ιστορίας, μας προσκαλει δυνατά σε δρόμους ενότητας και κοινής δράσης.

Σ΄αυτή την ιστορική πρόκληση, θα είμαι με τις ταπεινές μου δυνάμεις δίπλα σας. Να παλαίψουμε όλοι ΜΑΖΙ για μια Ελληνική Αστυνομία όπως την θέλει και την οραματίζεται ο Ελληνικός λαός, που με το αίμα του πληρώνει και το κόστος λειτουργίας της.

 

Για αστυνομικούς υπηρέτες της δημόσιας ασφάλειας, με δημοκρατικό ήθος και αξιοπρεπείς δημόσιους λειτουργούς και ΟΧΙ εξευτελισμένους επαίτες με μισθούς και συντάξεις ΠΕΙΝΑΣ. Για αυτή την αστυνομία πάλαιψα και για αυτήν θα παλεύω δίπλα σας, όσο έχω φωνή και δύναμη για να διατρανώνω τα αιτήματά μας.

 

Δεν χωρούν ανέξοδες και φθηνές ρητορείες. Άλλωστε ξάστοχες και χωρίς θεμέλια καθώς είναι, θα χαθούν στο πρώτο δυνατό φύσημα του Βαρδάρη !!!

 

Είναι η ώρα της ευθύνης, της ενότητας και του δημοκρατικού συνδικαλιστικού ήθους.

 

Με εκτίμηση για τους συναδέλφους

Δημήτρης Καραγιαννόπουλος