Σιωπηρή συγκέντρωση διαμαρτυρίας των συζύγων θανόντων στελεχών των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων

Η Προοδευτική Ανεξάρτητη Συνεργασία Αστυνομικών συμμετείχε χθές 30 Μαρτίου 2017, μαζί με το προεδρείο της ΠΟΑΣΥ, και τα Δ.Σ των Ενώσεων Αττικής, στην "Σιωπηρή συγκέντρωση Αξιοπρέπειας" που πραγματοποίησαν έξω από το Υπουργείο Εργασίας, οι χήρες των στελεχών των Σωμάτων Ασφαλείας και Ενόπλων Δυνάμεων, ζητώντας από την κυβέρνηση να άρει το ηλικιακό κριτήριο χορήγησης σύνταξης χηρείας, καταργώντας το σχετικό άρθρο 12 του Ν.4387/2016.

Αντιπροσωπεία από τις χήρες στελεχών Σωμάτων Ασφαλείας & Ενόπλων Δυνάμεων είχε συνάντηση με τον Υφυπουργό Εργασίας Τάσο Πετρόπουλο, ζητώντας του την άρση του ηλικιακού κριτηρίου χορήγησης σύνταξης χηρείας που προβλεπει το άρθρο 12 του Ν.4387/2016.
Ο κ. Πετρόπουλος δήλωσε ότι αυτό το άρθρο του Νόμου είναι Μνημονιακή δέσμευση, ενώ πρόσθεσε, πως δεν μπορεί να κάνει κάτι η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή. Πρόσθεσε όμως ότι θα επανεξεταστεί το θέμα των συντάξεων στο άμεσο μέλλον...


Μετά το τέλος της "Σιωπηρής Συγκέντρωσης Αξιορέπειας" εξεδόθη το παρακάτω Ψήφισμα:

Ψ ή φ ι σ μ α

«Σιωπηρής Συγκέντρωσης Αξιοπρέπειας» για Συντάξεις Χηρείας

Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,

Όπως ήδη γνωρίζετε με το άρθρο 12 «Σύνταξη λόγω θανάτου» του ν.4387/2016, καθορίσθηκε:

(1)   Να χορηγείται στον επιζώντα σύζυγο το 50% και όχι το 70% που ίσχυε μέχρι πρότινος, της σύνταξης που θα εδικαιούτο ο εκλιπών κατά το χρόνο του θανάτου του.

(2)   Η «προσωπική διαφορά» μετά τον υπολογισμό της σύνταξης να μην μεταφέρεται στις συντάξεις χηρείας

(3)   Η σύνταξη να χορηγείται με ηλικιακά κριτήρια, όπως παρακάτω:

(α).  Είσαι πάνω από 55 ετών, παίρνεις σύνταξη εσαεί.

(β). Είσαι 52 έως 55 ετών, χορηγείται σύνταξη για 3 έτη, διακόπτεται και χορηγείται ξανά στην ηλικία των 67 ετών.

(γ). Είσαι κάτω των 52 ετών, χορηγείται σύνταξη μόνον για 3 έτη και μετά διακόπτεται οριστικώς.

(δ). Σε περίπτωση που υπάρχουν ανήλικα παιδιά η περίοδος χορήγησης σύνταξης παρατείνεται μέχρι να γίνει το μικρότερο 18 ετών ή 24 ετών εφόσον φοιτά σε ανώτερο ή ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα.

Πολλά και αμείλικτα τα ερωτήματα:

(1). Αν ζούσε ο σύζυγος δεν θα έπαιρνε σύνταξη;Η σύνταξη δεν είναι ανταποδοτική; Τι θα γίνουν οι εισφορές των 25, 30 και 35 χρόνων του/της συζύγου;

(2). Πόσο λογικό είναι να δικαιούται σύνταξη κάποιος που είναι 55 ετών και 1 ημέρα και να μην δικαιούται κάποιος άλλος που είναι 55 ετών παρά 1 ημέρα;

(3). Ποιος θα δώσει εργασία σε μία κυρία/κύριο 50 ετών, πόσο θα τον/την πληρώνει και για πόσο διάστημα; Εδώ δεν βρίσκουν εργασία νεαρά άτομα με περγαμηνές, θα μπορέσουν να βρουν μεσήλικοι άνθρωποι; Ακόμα και αν βρεθεί εργασία θα προλάβει να αποκτήσει δικαίωμα σύνταξης ή θα «κλαπούν» για δεύτερη φορά οι εισφορές, του/της συζύγου αυτή τη φορά;

(4). Πως είναι δυνατόν μία χήρα άνω των 55 ετών με πολύ λίγα χρόνια γάμου να δικαιούται σύνταξης και μία άλλη μικρότερη των 55 ετών που ήταν παντρεμένη μια ζωή (άρα και υψηλές εισφορές) να μην δικαιούται σύνταξη;

(5) Μήπως το κράτος θα έπρεπε να βρει μία αξιοπρεπή εργασία στο προστατευόμενο μέλος της οικογένειας αφού καταχράται τις εισφορές δεκαετιών ή/και να επιστρέψει εντόκως αυτές στην οικογένεια; Μην ξεχνάμε ότι η οικογένεια κληρονομεί και χρέη (και υποχρεώσεις) του θανόντος.

(6) Ποιος σκέφτηκε ένα τέτοιο μέτρο, που πρόκειται να επιφέρει στα ταμεία του κράτους, κάποιο μικρό δημοσιονομικό έσοδο και αυτό από το 2020 και μετά;

(7) Με δεδομένο ότι οι συντάξεις που θα δοθούν είναι πολύ μικρές λόγω του 50% και θα γίνουν ακόμη μικρότερες λόγω της μη μεταφοράς της προσωπικής διαφοράς το δημοσιονομικό όφελος θα είναι ελάχιστο μπροστά στο κοινωνικό και ηθικό πρόβλημα που θα δημιουργήσει. Υπόψη ότι οι συντάξεις αυτές θα είναι. κατά μέσο όρο, της τάξεως των 450 €,  και θα καλύπτουν μετά βίας τις βασικές ανάγκες σίτισης, θέρμανσης, ηλεκτρισμού κλπ. Τι σκέφτεστε να πράξετε;

            Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες μας δεν φανταζόμασταν, στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μας, όντας άτυχες που χάσαμε τους συζύγους μας σε αυτήν την ηλικία, το στήριγμα μας, τον πατέρα των παιδιών μας, αντί να πενθούμε και να προσπαθούμε να ανασυγκροτήσουμε εκ νέου τη ζωή μας, να αναγκαζόμαστε λόγω του άδικου αυτού άρθρου, να παλεύουμε για το αυτονόητο. Την επιβίωση μας. Η χηρεία δεν είναι επιλογή, ούτε προνόμιο. Είναι το βαρύ κτύπημα της μοίρας που ανατρέπει τη ζωή του επιζώντα και της οικογένειας του.

Κατόπιν των παραπάνω, παρακαλούμε και προτείνουμε όπως φέρετε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο τροπολογία, που να αφορά το άρθρο 12 του ν.4387/2016, και ειδικότερα στην άρση του το ηλικιακού κριτηρίου χορήγησης σύνταξης χηρείας.

                              Μετά τιμής

                             Γυναίκες κάτω των 55 ετών

             που πλήττονται από το άρθρο 12 του Ν.4387/2016