Το εκλογικό σύστημα ως «άγιο δισκοπότηρο» των συνδικαλιστών

                                                                                                                                   19/3/2018

Το εκλογικό σύστημα ως «άγιο δισκοπότηρο» των συνδικαλιστών που ψάχνουν τρόπους να μείνουν η να επανέλθουν στην εξουσία.

Η καθιέρωση ή όχι της απλής αναλογικής στο συνδικαλιστικό κίνημα των αστυνομικών μας έχει απασχολήσει, κατ’ επανάληψη στο παρελθόν και μας απασχολεί και κάθε φορά που πλησιάζουν οι εκλογές για την ανάδειξη των συνδικαλιστικών οργάνων μας
Για αυτό τον λόγο κάθε φορά που πλησιάζουν εκλογές ,οι διοικήσεις των σωματείων ψάχνουν τρόπους να ανανεώσουν την θητεία τους προσπαθώντας κάθε φορά να εκμεταλλευτούν τον συνδικαλιστικό νόμο φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να χρησιμοποιήσουν μια φιλική κυβέρνηση προς αυτούς για να αλλάξουν το εκλογικό σύστημα η να προσπαθούν να πείσουν τους συναδέλφους να κατέβουν στις εκλογές με ενιαίο η παραταξιακό ψηφοδέλτιο ανάλογα πως τους βολεύει κατά περίπτωση.
.
Σαν ενεργός συνδικαλιστής από το 1998 και ως και σήμερα, βίωσα και τα δύο εκλογικά συστήματα,τις συνέπειές τους, και θα επιχειρήσω να επισημάνω εν συντομία τα κέρδη της απλής αναλογικής στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Το σύστημα της απλής αναλογικής κατά την άποψη μου είναι το πιο δίκαιο εκλογικό σύστημα που επιτρέπει την πολυφωνία και προστατεύει το δικαίωμα έκφρασης της μειοψηφίας ενώ αποτελεί την δημοκρατικότερη και αντιπροσωπευτικότερη εκλογική διαδικασία.
Ισχύει δε,ως εκλογικό σύστημα σε όλες τις συνδικαλιστικές ενώσεις εργαζομένων ακόμη και στους συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων.
Η καθιέρωσή της στην αστυνομία έδωσε,τη δυνατότητα εκπροσώπησης και έκφρασης στα διοικητικά συμβούλια σε όσα ψηφοδέλτια ή μεμονωμένους υποψήφιους συμμετέχουν στις εκλογικές διαδικασίες και συγκεντρώνουν το εκλογικό μέτρο ενώ αυξήθηκε το ενδιαφέρον και η συμμετοχή των συναδέλφων στις εκλογές ταυτόχρονα ,είδαμε πολλούς συναδέλφους που ήταν αδιάφοροι ,να γίνονται πιο συμμετοχικοί και πιο ενεργοί.
Πολλοί βέβαια ισχυρίζονται ότι η εφαρμογή της απλής αναλογικής και των συνδικαλιστικών παρατάξεων φέρνει αντιπαλότητα διχασμό, πόλωση και συγκρουσιακή λογική μεταξύ των συναδέλφων .
Πιστεύω όμως ότι η αντιπαλότητα ο διχασμός ,η πόλωση δεν σταματάνε με το ενιαίο ψηφοδέλτιο όπως αναφέρουν ορισμένοι αλλά με την επίδειξη ωριμότητας και υπευθυνότητάς ακολουθώντας τον δρόμο του οργανωμένου αγώνα, της ενότητας, και της συλλογικής δράσης
.
Επίσης το ενιαίο ψηφοδέλτιο δεν εμπόδισε
την ανάμιξη των πολιτικών κομμάτων πράγμα που έχει αποδειχτεί στο παρελθόν μιας και δεν είναι λίγοι οι συνδικαλιστές, που παίζοντας διπλό ρόλο, αυτόν του εκπροσώπου των εργαζομένων και του κομματικού στελέχους, μεταπήδησαν, σιγά-σιγά, απ’ το συνδικαλιστικό στίβο στον κομματικό στίβο, που τους οδήγησε ακόμη και στην Βουλή.

Τέλος το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής δεν εμποδίζει την ύπαρξη ενιαίου ψηφοδελτίου όταν υπάρχει βούληση από το 100% των μελών μιας ένωσης. ( αν υπάρχει έστω και ένας συνάδελφος που να επιθυμεί να καταθέσει ανεξάρτητη υποψηφιότητα δεν μπορεί να υπάρξει ενιαίο ψηφοδέλτιο)

Συμπέρασμα, με την εφαρμογή του συνδικαλιστικού νόμου, που προβλέπει παραταξιακό ψηφοδέλτιο η εκπροσώπηση τόσο στο διοικητικό συμβούλιο της Ομοσπονδίας όσο και στα διοικητικά συμβούλια των Πρωτοβαθμίων Ενώσεων, είναι η πλέον αντιπροσωπευτική πιο δίκαιη και ουδείς δικαιούται να διαμαρτύρεται.