Αποχαιρετισμός, στον αξέχαστο Αστυνομικό και ατίμητο φίλο Στέλιο Καραγιαννόπουλο

 

Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Είναι αληθινά αλγεινό το καθήκον, να αποχαιρετάς έναν καλό φίλο. Αλλά θα το κάνουμε αισθανόμενοι την ηθική ανάγκη να αποχαιρετήσουμε, πρωτίστως ένα ωραίο άνθρωπο και έξοχο αστυνομικό που τίμησε αφενός την αστυνομική οικογένεια, αφετέρου το αξίωμα του δημόσιου λειτουργού. Υπήρξε πρότυπο ευγένειας, κοινωνικής ανιδιοτέλειας και ανθρωπιάς. Για αυτό και από όποια έπαλξη του ήταν εφικτό, έσπευδε να βοηθήσει αφειδώς τόσο συναδέλφους, φίλους, αλλά και συνανθρώπους που είχαν προστρέξει στην ηθική βοήθεια του. Άνθρωπος χαμηλών τόνων ο Στέλιος, αλλά πολύ υψηλής παραγωγικότητας, παρήγε ένα πολυμερές έργο από τις τάξεις της Ελληνικής Αστυνομίας, την οποία τόσο αγάπησε και αισθανόταν σαν ηθική αγκαλιά και οικογένειά του. Ενώ υπήρξε και πρωτοπόρος αστυνομικός στο φάσμα της Πληροφορικής, όπου γνώριζε πολύ καλά τις νέες τεχνολογίες και συνέβαλε καθοριστικά στην ψηφιοποίηση σημαντικών αρχείων της Ελληνικής Αστυνομίας, αλλά και στην εκπαίδευση αρκετών συναδέλφων του. Υπηρετώντας στο χώρο της ασφάλειας για αρκετά χρόνια, με ηθική ζέση, αλλά και υψηλό αστυνομικό φρόνιμα, κατόρθωσε με τους συναδέλφους του να σημειώσει πολύ μεγάλες επιτυχίες της Ελληνικής Αστυνομίας, αλλά και να αφήσει το αποτύπωμα, μιας εξαιρετικού ήθους αστυνομικής παρουσίας. Παράλληλα ο αείμνηστος Στέλιος Καραγιαννόπουλος, είχε υπηρετήσει και στο Τμήμα ηθών, όπου και κει μαζί με τους συναδέλφους του, κατήγαγαν σπουδαίες επιτυχίες, κατά της κοινωνικής μάστιγας του τράφικινγκ.

Ο αείμνηστος Στέλιος Καραγιαννόπουλος εισήχθη στη σχολή της αστυνομίας το 1988 και υπηρέτησε αρχικά στη ΔAE. Εν συνέχεια εισήχθη στη Σχολή Αρχιφυλάκων και το 1991 μετετέθη στην Ανάφη, για να περάσει με αμοιβαία μετάθεση στο αστυνομικό τμήμα Μυκόνου και το 1994 να επιστρέψει στην Αθήνα, όπου και υπηρέτησε στα Αστυνομικά τμήματα Αγίας Παρασκευής και Πεντέλης. Γύρω στο 1996 μετετέθη στην Ασφάλεια, όπου και υπηρέτησε για πολλά χρόνια στο Τμήμα ηθών, καταγάγοντας όπως προαναφέραμε με τους συναδέλφους του, σημαντικές επιτυχίες. Τα τελευταία χρόνια με την υψηλή υπηρεσιακή του επάρκεια, την ατίμητη εμπειρία του αλλά και το άτεγκτο υπηρεσιακό του ήθος, είχε εξελιχθεί σε έναν από τους καλύτερους αναλυτές που διέθετε η ελληνική αστυνομία. Κατορθώνοντας σε συνεργασία με άλλες υπηρεσίες της ασφάλειας, να επιτύχουν καίρια πλήγματα, κατά του οργανωμένου εγκλήματος. Για τούτο εξάλλου και στην τελευταία κατοικία του, πλήθος απλών αστυνομικών και Αξιωματικών, τον τίμησαν, απευθύνοντας το ύστατο Χαίρε.

Σημειώνω ακόμα ότι ο Στέλιος Καραγιαννόπουλος, είχε αφήσει αναλλοίωτο το αποτύπωμά του και στο συνδικαλιστικό πεδίο της Ελληνικής Αστυνομίας. Εντάχθηκε στην EΑΣΥΑ το 1989 και ενώ ακόμα το αστυνομικό συνδικαλιστικό κίνημα ήταν σε δίωξη και προσπαθούσε να βρει το βηματισμό του. Το 2000 αποσπάστηκε για ένα εξάμηνο στο σωματείο, όπου και συνέδραμε ζωτικά με την υψηλή του κατάρτισή του στην πληροφορική, στην ψηφιακή οργάνωση των γραφείων, αλλά και στην εκπαίδευση πολλών αστυνομικών, συνδράμοντας καταλυτικά στην τεχνολογική ανασυγκρότηση των γραφείων του σωματείου. Όμως η μεγάλη του αγάπη ήταν πάντα και θα είναι και από κει ψηλά που μας βλέπει, η Ελληνική Αστυνομία, στην οποία έσπευσε να γυρίσει αμέσως και την οποία με τόσο πάθος και ηθική ένταση, υπηρέτησε, σε όλην του τη ζωή του. Είναι ενδεικτικό ότι ο αείμνηστος Στέλιος έφευγε το πρωί για την υπηρεσία και πολλές μέρες αγόγγυστα και χωρίς καμία ηθική κόπωση για το υπηρεσιακό καθήκον, γυρνούσε στο σπίτι του την επόμενη μέρα το βράδυ. Τόσο πάθος και τέτοια ανείπωτη αγάπη, είχε για την οικογένεια και την υπηρεσία της Ελληνικής Αστυνομίας. Σημειώνω ακόμα ότι την περίοδο 2000 -2002, συμμετείχε στις εκλογές της ΕΑΣΥΑ και είχε εκλεγεί αντιπρόσωπος.

Χαιρετούμε έτσι σήμερα με ανείπωτο πόνο και ηθική οδύνη, όχι μόνο έναν αγαπημένο φίλο, αλλά έναν εξαίρετο Έλληνα αστυνομικό, του οποίου το ήθος και η πολυδύναμη προσφορά στην Ελληνική Αστυνομία, θα μείνουν για πάντα ανεξάλειπτες, από την μνήμη και την καρδιά μας. Καλό σου ταξίδι αγαπημένε μας Στέλιο. Ο μεγάλος Θεός, να σε κατατάξει σε τόπο χλοερό, ένθα απέδρα, κάθε λύπη, θλίψη και στεναγμός !

Με ανείπωτη αγάπη

Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

*Ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι συγγραφέας

www.panosavramopoulos.blogspot.gr