Συναδέλφισες Συνάδελφοι χαιρετίζω και εγώ τις εργασίες του 34ου Συνεδρίου μας.
Πριν 26 χρόνια εκλέχτηκα στα συνδικαλιστικά μας όργανα και συμμετείχα για πρώτη φορά στο 10 συνέδριο της ΠΟΑΣΥ. Εκεί γνώρισα και με ενέπνευσε με την ομιλία του στο συνέδριο ο μετέπειτα αδελφικός μου φίλος Γιώργος Ψαλλίδας με τον οποίο πορευτήκαμε μαζί έως σήμερα. Για την ιστορία θα αναφέρω ότι ο Γιώργος εκλέχτηκε στο Δ.Σ της ΠΟΑΣΥ σε αυτό το συνέδριο, ενώ μετά από δύο χρόνια εκλεχτήκαμε μαζί στο 11μελες τότε Δ.Σ της ΕΑΣΥΑττικής.
Ποτέ ούτε εμένα ούτε τον Γιώργο, δεν μας ένοιαξαν οι καρέκλες κάτι που το έχουμε επισημάνει και άλλες φορές, γιατί πιστεύουμε ότι η καταξίωση στα μάτια και στη συνείδηση των άλλων δεν είναι θέμα θέσεων και αξιωμάτων, αλλά αυτός καθαυτός ο τρόπος με τον οποίο ο καθένας μας ασκεί τα καθήκοντά του, απ' όποιο μετερίζι κι αν βρίσκεται.
Η εντολή των συναδέλφων μας κύριοι ήταν και είναι ΣΥΝΕΡΓΑΣΊΑ ΕΝΌΤΗΤΑ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ και το κάναμε πράξη όλα αυτά τα χρόνια.
Δυστυχώς όμως αγαπητοί συνάδελφοι αντί να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού την ενότητα μεταξύ μας, ορισμένοι νεόκοποι συνδικαλιστές στήνουνε καρμανιόλες ο ένας για τον άλλον και προσπαθούν να μας διασπάσουν και να μας διαρρήξουν την ηθική ενότητα ως κίνημα, ώστε διαιρεμένοι και με έριδες μεταξύ μας, να μην μπορούμε να προτάξουμε σθεναρή αντίσταση, στον εργασιακό μεσαίωνα, που επιδιώκεται να επιβληθεί. Και από το συμπέρασμα που έχω βγάλει από την εμπειρία μου δυστυχώς που το λέω αλλά θεωρώ ότι εδώ και τρία ίσως και περισσότερα χρόνια βρίσκονται σε διεταγμένη αποστολή διαφόρων κέντρων .
Θέλω να πιστέψω αγαπητοί σύνεδροι ότι με την ψήφο σας στις εκλογές της Κυριακής θα τους δώσετε την απάντηση.
Με το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών οι "ψυχρές συνδικαλιστικές μέρες" πρέπει ν αποτελέσουν μια κακή αφηγηματική ιστορία για τους επιγόνους της συνδικαλιστικής μας οικογένειας.
Όλοι ΜΑΖΙ πρέπει να παραμερίσουμε τα όποια εμπόδια, διλήμματα και ενωμένοι, χωρίς ιδεοληψίες και προκαταλήψεις, να αναδιαμορφώσουμε το μελλοντικό "συνδικαλιστικό μας γίγνεσθαι" γιατί είναι γνωστό σε όλους ότι από το διαίρει και βασίλευε κανείς τελικά δεν βγαίνει κερδισμένος και ωφελημένος, ούτε και αυτοί οι εμπνευστές του δόγματος.
Επομένως, συνάδελφοι κοινός σκοπός μας και στόχος, για το καλό όλων μας πρέπει να είναι η συμπόρευση, η αλληλοϋποστήριξη, και κυρίως η αποφυγή, των όποιων προκλήσεων αποτρέποντας έτσι ταυτόχρονα και την "εκμετάλλευση" της όλης κατάστασης από θερμές και, όχι απαραίτητα, ανυστερόβουλες φωνές, οι οποίες, κατά καιρούς εμφανίζονται υπεραμυνόμενες των δίκαιων αιτημάτων μας.
Εμείς αγαπητοί συνάδελφοι θα συνεχίσουμε να προτείνουμε και να ακολουθούμε τον δρόμο του οργανωμένου αγώνα, της ενότητας, και της συλλογικής δράσης κόντρα στις λογικές των πελατειακών σχέσεων που ακολουθούν ορισμένοι.
Ας ακολουθήσουμε τελικά τη ρήση του μεγάλου Μακρυγιάννη:
"Ας δουλέψουμε όλοι μαζί και να μην λέγει κάθε φορά ούτε ο δυνατός, "εγώ", ούτε ο αδύνατος "...όταν ...". Ας αγωνιστούμε όλοι για να μπορούμε να λέμε "εμείς" ".
Ο συνδικαλισμός στην αστυνομία όλα αυτά τα χρόνια, πέρασε από πολλές φάσεις, αποτελώντας σταθερά τον κύριο μηχανισμό προάσπισης των συμφερόντων των συναδέλφων. Η ύπαρξη συνδικαλιστικών οργανώσεων συνετέλεσε στη αποτελεσματική διεκδίκηση αιτημάτων σε μισθολογικό, βαθμολογικό και εργασιακό επίπεδο, ενώ παράλληλα διαμόρφωσε ένα περιβάλλον συνεργασίας, επικοινωνίας και αμοιβαίου σεβασμού μεταξύ των αστυνομικών, που μέσα από διάλογο και διαπραγμάτευση, συμμετέχουν οι ίδιοι, αφενός στη διαμόρφωση των πολιτικών κι αφετέρου στην επίτευξη ισορροπίας στις εργασιακές σχέσεις του ιεραρχικά δομημένου Σώματος της Ελληνικής Αστυνομίας. Η συνεργατική συνδικαλιστική προσέγγιση είναι η κινητήριος δύναμη, που συμβάλλει στην καλύτερη ανταπόκριση της αστυνομίας στις σύγχρονες προκλήσεις, ενισχύει την εμπιστοσύνη μεταξύ των συναδέλφων και συντελεί στη μαζική διεκδίκηση δίκαιων αμοιβών και στη βελτίωση των συνθηκών εργασίας.
Ας κάνουμε όμως συνάδελφοι και μια αναδρομή στην ιστορία της επικινδυνότητας του επαγγέλματος μας για να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι
Για μια δεκαετία (1986-1996) η πολιτεία μας είχε χορηγήσει επίδομα ανθυγιεινής και επικίνδυνης εργασίας! Θεωρώ ότι ήρθε η στιγμή να αναγνωρισθεί και πάλι η επικινδυνότητα του επαγγέλματος του αστυνομικού.
– Με τις διατάξεις του άρθρου 2 περ. 5 του Ν.1643/1986 «Μισθολόγιο Ενόπλων Δυνάμεων, Ελληνικής Αστυνομίας, Πυροσβεστικού και Λιμενικού Σώματος», στο ένστολο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, της Ελληνικής Αστυνομίας, του Πυροσβεστικού και Λιμενικού Σώματος χορηγήθηκε επίδομα ανθυγιεινής και επικίνδυνης εργασίας με την αιτιολογία, ότι η παρεχόμενη από το προσωπικό των προαναφερομένων Σωμάτων υπηρεσία (εργασία), χαρακτηρίζετο ανθυγιεινή (χωρίς να οριοθετείται ο όρος αυτός) ή σε άλλες περιπτώσεις, λόγω της δυσμενούς διαβίωσης αυτού.
– Στη συνέχεια με τις ρυθμίσεις των διατάξεων του άρθρου 3 παρ. 1 εδαφ. α΄ του Ν. 2848/1996 (Α΄–279) με τίτλο «Μισθολογικές ρυθμίσεις μονίμων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και αντιστοίχως της Ελληνικής Αστυνομίας, Πυροσβεστικού και Λιμενικού Σώματος», το ως άνω χορηγούμενο επίδομα ανθυγιεινής και επικίνδυνης εργασίας, καταργήθηκε για το ένστολο προσωπικό των προαναφερόμενων Σωμάτων Ασφαλείας, χωρίς να χορηγηθεί άλλο επίδομα αντίστοιχο ή να ενσωματωθεί αυτό στο βασικό μισθό..
Άρθρο 2 του Ν.1643/1986 «Μισθολόγιο Ενόπλων Δυνάμεων, Ελληνικής Αστυνομίας, Πυροσβεστικού και Λιμενικού Σώματος»,
Αποστολή Ελληνικής Αστυνομίας
Η Ελληνική Αστυνομία συστήθηκε με τον (Ν. 1481/1984) ως ενιαίο Σώμα Ασφαλείας με αποστολή κυρίαρχα, την κατοχύρωση και διατήρηση της Δημόσιας Τάξης σε ολόκληρη τη Χώρα, την προστασία της Δημόσιας Κρατικής Ασφάλειας και την εξασφάλιση της πολιτικής άμυνας, η οποία, αποτελεί ιδιαίτερο ένοπλο Σώμα, είναι στρατιωτικά οργανωμένη, το δε αστυνομικό προσωπικό που τη συγκροτεί, έχει ιδιαίτερη ιεραρχία αντίστοιχη της στρατιωτικής.
Από το περιεχόμενο των διατάξεων των οργανικών νόμων που διέπουν την Ελληνική Αστυνομία (Ν. 1481/1984, Ν. 2800/2000), συνάγεται, ότι η φύση της αποστολής και ο χαρακτήρας της ως ενόπλου και στρατιωτικά οργανωμένου Σώματος και οι συνθήκες άσκησης των σχετικών δραστηριοτήτων της, όπως κατωτέρω περιγράφονται, συνιστούν κατ’ αρχήν βάσιμους λόγους, ώστε η παρεχόμενη υπηρεσία (εργασία) του ένστολου προσωπικού της, να χαρακτηρισθεί ως επικίνδυνη.
Όλες οι Υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομίας και το προσωπικό της τελούν σε διαρκή ετοιμότητα για την πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος και γενικά την εκπλήρωση της αποστολής της, το ένστολο δε προσωπικό , θεωρείται ότι βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία, σε κάθε περίπτωση που καθίσταται αναγκαία η παρέμβαση του
Το αστυνομικό προσωπικό σε ποσοστό 100%, διατίθεται για την αντιμετώπιση της σύγχρονης εγκληματικότητας και την τήρηση της τάξεως σε πολλούς τομείς της κοινωνικής ζωής κάτω από δυσμενείς τοπικές και χρονικές συνθήκες με εναλλασσόμενο και συνεχές καθ’ όλο το 24ωρο ωράριο, που απαιτούν από το προσωπικό να διαθέτει εκτός των πνευματικών προσόντων και αυξημένο επίπεδο φυσικής και μυϊκής δύναμης, ιδιαίτερα σωματικά προσόντα, ταχύτητα, αντοχή, υψηλό βαθμό θάρρους και ψυχραιμίας.
Στις εν λόγω δραστηριότητες, ενδεικτικώς, περιλαμβάνονται η αντιμετώπιση πράξεων βίας, η τήρηση, η αποκατάσταση της τάξης σε μαζικές εκδηλώσεις (όπως συναθροίσεις, συγκεντρώσεις, αθλητικές εκδηλώσεις), η δίωξη και σύλληψη επικίνδυνων κακοποιών, η φύλαξη και μεταγωγή κρατουμένων, η προστασία υψηλών πρόσωπων,η προστασία των συνόρων από τους παράτυπους μετανάστες και η εξουδετέρωση εκρηκτικών μηχανισμών.
Ως επικίνδυνη εργασία νοείται η δυνητική έκθεση σε έμμεσο και βίαιο βλαπτικό παράγοντα που επιφέρει απώλεια ζωής ή σωματικής – ψυχικής ικανότητας (απώλεια μέλους – όρασης – ακοής – μετατραυματικό στρες κ.λ.π.).
Ενδεικτικά παρατίθενται καταστάσεις ή νοσήματα με αυξημένη επίπτωση ή επικινδυνότητα που μπορούν να εμφανιστούν στο αστυνομικό προσωπικό:
(i) Τραυματισμοί κατά την εκτέλεση της υπηρεσία ή ένεκα αυτής.
(ii) Απώλεια ζωής (δολοφονία, ατύχημα, αυτοκτονία).
(iii Μεταδοτικές ασθένειες (κρατούμενοι, μεταγωγές, λαθρομετανάστες).
(iv) Σύνδρομο κόπωσης (κυλιόμενο – άστατο ωράριο).
(v) Κίνδυνος από εισπνοή τοξικών – χημικών ουσιών (τοξικές ουσίες από πυρκαγιές εργοστασίων, οχημάτων κ.λ.π.).
(vi) Υψηλός κίνδυνος τραυματισμών μυοσκελετικού συστήματος.
(vii) Ψυχοσωματικό σύνδρομο υψηλού στρες (π.χ. υπέρταση – αλκοολισμός κ.λ.π.).
– Συνακόλουθα και σε συνδυασμό με τα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά (κριτήρια) των αστυνομικών δραστηριοτήτων, ευθέως συνάγεται ότι ο όρος ΄΄επικίνδυνο΄΄ υπάρχει στο αστυνομικό επάγγελμα (λειτούργημα) αλληλένδετα ανεξάρτητα από τις αρμοδιότητες κάθε οργανικής υπηρεσιακής Μονάδας, που υπηρετεί το προσωπικό.
– Οι αδυναμίες διαχωρισμού και κατηγοριοποίησης του προσωπικού σε συνάρτηση με τις προαναφερόμενες έννοιες σε συνδυασμό και με τις δραστηριότητες κάθε Οργανικής Υπηρεσιακής Μονάδας που υπηρετεί, είναι εμφανείς και ενισχύουν την προσέγγιση για τη χορήγηση ενιαίου και αυτοτελούς επιδόματος ως επικίνδυνου.
Α΄. ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ:
Είναι γνωστό ότι η παροχή εργασίας, οποιασδήποτε φύσης προϋποθέτει την καταβολή μυϊκών, πνευματικών και ψυχικών προσπαθειών, η ένταση των οποίων εξαρτάται πάντοτε από το είδος της προσφερόμενης εργασίας ή υπηρεσίας. Είναι επίσης γνωστό ότι οι εργαζόμενοι κατά την επαγγελματική τους δραστηριότητα, εκτίθενται σε επαγγελματικούς κινδύνους, η έκταση των οποίων εξαρτάται από το είδος και τις συνθήκες της παρεχόμενης εργασίας και υπόκεινται σε φθορά της υγείας τους κατά το μέτρο που εργάζονται σε χώρους και συνθήκες εργασίας που φθείρουν υπέρμετρα την υγεία τους, αυξάνουν το ενδεχόμενο πρόκλησης εργατικών ατυχημάτων, δυσκολεύουν την περαιτέρω συνέχιση της εργασίας τους.
Για την ελαχιστοποίηση των κινδύνων και τον περιορισμό των δυσμενών συνεπειών στην υγεία των εργαζομένων η Πολιτεία έχει θεσπίσει κάποια τεχνικά κυρίως μέτρα, ώστε να προστατευθούν κατά το δυνατόν οι εργαζόμενοι κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας τους.
Πέραν όμως των ως άνω τεχνικών μέτρων αλλά και ως αντιστάθμισμα και ιδιαίτερη ανταποδοτική παροχή για την ιδιαιτερότητα των ανωτέρω συνθηκών εργασίας, χορηγούνται σε κατηγορίες εργαζομένων που εργάζονται υπό τις πιο πάνω συνθήκες, επιδόματα ανθυγιεινής και επικίνδυνης εργασίας, ενώ σε ορισμένες προβλέπονται και άλλες παροχές, όπως μειωμένο ωράριο, προσαυξημένη προσμέτρηση συντάξιμου χρόνου, επί πλέον άδειες κ.λ.π..
Η χορήγηση τέτοιων παροχών εξαρτάται βέβαια από τον βαθμό επικινδυνότητας και ανθυγιεινότητας των εργασιακών χώρων.
Δυστυχώς, όμως, τόσο η χορήγηση καθεαυτή, όσο και το ύψος αυτών των επιδομάτων δεν είναι ενιαία στον χώρο του δημοσίου και ευρύτερου δημοσίου τομέα, καθώς διαφέρει εκάστοτε το νομικό καθεστώς υπαγωγής της εργασιακής σχέσης των εργαζομένων. Έτσι, ενώ επικρατούν ίδιες συνθήκες εργασίας σε όλους τους εργαζόμενους και επομένως η αιτιολογική βάση χορήγησης των θεσμοθετημένων πια επιδομάτων ανθυγιεινής εργασίας είναι η ίδια, παρ’ όλα αυτά τυπικοί παράγοντες (διαφορετικό νομοθετικό – μισθολογικό καθεστώς) αποστερούν εργαζομένους από επιδόματα που απολαμβάνουν άλλοι συνάδελφοι τους του δημόσιου φορέα που εργάζονται στις ίδιες συνθήκες εργασίας, παραβιάζοντας έτσι κατάφωρα την αρχή της ισότητας στην εργασία.
Β΄. ΣΧΕΣΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ & ΕΠΙΔΟΜΑΤΟΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ :
Οι αστυνομικοί υπάλληλοι μισθοδοτούνται με το ειδικό μισθολογικό καθεστώς, όπως αυτό τροποποιήθηκε και ισχύει ως σήμερα.
Η ειδική αυτή μισθολογική αντιμετώπιση των αστυνομικών υπαλλήλων οφείλεται στην ιδιαιτερότητα και στην ξεχωριστή φύση και αποστολή του αστυνομικού έργου (επικίνδυνες αποστολές, περιπολίες, καταστολή εγκλημάτων, αντιμετώπιση τρομοκρατικών απειλών και επιθέσεων, υπηρεσίες σε κλειστούς ή υπαίθριους χώρους με μεγάλη καταβολή δυνάμεων ή έκθεση σε περιβαντολογικούς κινδύνους κ.λ.π.), γεγονός που απορροφά μέρος της επικινδυνότητας του επαγγέλματος.
Σε άλλες όμως περιπτώσεις οι συνθήκες εργασίας των αστυνομικών υπαλλήλων προσομοιάζουν με αυτές των τακτικών δημοσίων υπαλλήλων, κυρίως σε ότι αφορά την παροχή εργασίας, που είτε λόγο τόπου, είτε λόγω είδους θεωρείται επικίνδυνη .
Φαίνεται λοιπόν, εντελώς αυθαίρετο και απαράδεκτο το γεγονός σε χώρους που έχουν προσδιορισθεί και σε εργασίες που έχουν χαρακτηρισθεί ως επικίνδυνες για όλους τους υπαλλήλους του δημοσίου τομέα, ώστε αυτοί να λαμβάνουν το σχετικό επίδομα, να μην θεωρούνται ως τέτοιες για τους αστυνομικούς υπαλλήλους οι οποίοι υφίστανται ακριβώς την ίδια επιβάρυνση της υγείας τους με όλους τους άλλους υπαλλήλους, πέραν της εκ της φύσης του έργου τους έκθεσης στον κίνδυνο.
Επιπρόσθετα επιστημονικές μελέτες που παρουσιάστηκαν στο προηγούμενο συνέδριο καταδεικνύουν ότι τα επάγγελμα του αστυνομικού είναι από τα πιο στρεσογόνα και αυτό έχει πλείστες αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία του .
Ακόμη το προσδόκιμο όριο ζωής του αστυνομικού υπολείπεται κατά 8 χρόνια έναντι άλλων εργαζομένων του δημοσίου αφού για του αστυνομικούς είναι το 66ο ενώ για άλλους υπαλλήλους το 74ο έτος
Τέλος να επισημάνω ότι το επάγγελμα του αστυνομικού συγκαταλέγεται στα πιο στρεσογόνα επαγγέλματα, αφενός μεν διότι ο αστυνομικός κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του καλείται να ανταπεξέλθει ψύχραιμα και αποτελεσματικά σε πλήθος διαφορετικών και απρόσμενων προβλημάτων, όπου εγκυμονεί ο κίνδυνος νομικών συνεπειών ή τραυματισμού του, αφετέρου δε λόγω της εκτέλεσης υπηρεσίας σε εναλλασσόμενες βάρδιες καθ’ όλο το 24ωρο, κυρίως κατά τη διάρκεια της απογευματινής και της νυχτερινής βάρδιας οι οποίες διαταράσσουν τον ύπνο, επηρεάζοντας τόσο την απόδοση όσο και τη γενικότερη υγεία των αστυνομικών (Costa,1996).
Ιδιαίτερα επιβαρυντική για τον οργανισμό είναι η νυχτερινή εργασία, τόσο στην ψυχοκινητική επαγρύπνηση όσο και στο επίπεδο υπνηλίας
Ιδιαίτερα επιβαρυντική για τον οργανισμό είναι η νυχτερινή εργασία, τόσο στην ψυχοκινητική επαγρύπνηση όσο και στο επίπεδο υπνηλίας και οι αναρρωτικές άδειες εμφανίζουν μεγαλύτερη συχνότητα απ’ ότι στις υπόλοιπες βάρδιες. Φυσικά, πρωταγωνιστικό και προσδιοριστικό ρόλο στην κόπωση και την υπνηλία έχει η ηλικία. Έρευνες έδειξαν ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία αστυνομικοί κουράζονται και έχουν εντονότερη υπνηλία απ’ ότι οι νεότεροι
Άλλος επιβαρυντικός παράγων για τον οργανισμό είναι η εκτέλεση υπηρεσίας με αυτοκίνητο ή δίκυκλο. Σε ότι αφορά τους επιβαίνοντες σε αυτοκίνητο, μελέτες έδειξαν καταρχάς την έντονη δυσφορία τους (πόνο στη μέση και τον αυχένα), λόγω της θέσης και της απασχόλησης με τον υπολογιστή αυτοκινήτου (Girouarda, Raea, Crolla, Callaghanb,McKinnonb and Alberta, 2013), ιδιαιτέρως των οδηγών (Gyi and Porter, 1998), ενώ η χρήση των οπτικοακουστικών μέσων εντός του οχήματος (ασύρματος, car pc), έδειξαν να μειώνουν περαιτέρω την οδηγική απόδοση και γενικά την επαγρύπνηση (James, 2015). Στα ανωτέρω αν προσθέσουμε την εκτέλεση νυχτερινής βάρδιας, τότε η απόδοση θα είναι ακόμη χειρότερη σε σχέση με τις άλλες βάρδιες, λόγω της ιδιαίτερα αυξημένης κόπωσης και υπνηλίας (James and Vila, 2015), πρωτίστως για τους οδηγούς των περιπολικών οχημάτων, οι οποίοι πέραν
των καθηκόντων τους επιφορτίζονται και με την υποχρέωση της οδήγησης που μπορεί να είναι συνεχόμενη καθ’ όλη τη βάρδια (I. Radun, Ohisalo, G. Radun and Kecklund, 2011).
Σε ότι αφορά τους επιβαίνοντες σε μοτοσικλέτες, οι μελέτες έδειξαν να έχουν παρόμοια δυσφορία με τους επιβαίνοντες σε αυτοκίνητα, αναφέροντας προβλήματα κυρίως στους
ώμους (Gyi and Porter, 1998) και στους οφθαλμούς λόγω της έκθεσης τους στον ήλιο και στη σκόνη (Nakaishi, Yamamoto, Ishida, Someya and Yamada
Η επικινδυνότητα του επαγγέλματος μας δεν προέρχεται μόνο από τους φυσικούς κινδύνους. Αυτή μπορεί να μετρηθεί, εφόσον γίνουν εμπεριστατωμένες έρευνες της θνησιμότητας και των αιτιών της και μελέτες σε συσχετισμό με το γενικό πληθυσμό και τις άλλες επαγγελματικές ομάδες, τους ευρωπαϊκούς μέσους όρους, αλλά και τις εμπειρίες άλλων κρατών, μεγέθους της χώρας μας.
Για να δοθεί υπόσταση και προοπτική σε αυτή την απαραίτητη συζήτηση που γίνεται σήμερα θα έπρεπε να έχουμε όλο το επιστημονικό υπόβαθρο και το εμπειρικό υλικό μετρημένο σοβαρά. Αυτό το έχουμε σήμερα μόνο μερικώς.
Ειδικότερα, το στρες μεταξύ εργαζομένων στο αστυνομικό επάγγελμα έχει συσχετισθεί με σωματικές ασθένειες όπως καρδιακά προβλήματα, στομαχικές διαταραχές, βλάβες στο ανοσοποιητικό σύστημα, ακόμα και πρόωρο θάνατο ή και μείωση του μέσου όρου ζωής των αστυνομικών (66 έτη) συγκριτικά με τον γενικό πληθυσμό (72 έτη) (CIA Factbook, 2002). Συνεπώς η πολιτεία οφείλει άμεσα να θεσμοθετήσει την επικινδυνότητα το επαγγέλματος του αστυνομικού ως εξής
Η εργασία του αστυνομικού προσωπικού της ΕΛ.ΑΣ χαρακτηρίζεται από την έναρξη ισχύος του παρόντος ως επικίνδυνη και ως εκ τούτου δεν μεταβάλλεται το ισχύον συνταξιοδοτικό καθεστώς. Σε όλο το ένστολο προσωπικό της ΕΛ.ΑΣ καταβάλλεται μηνιαίο επίδομα επικίνδυνης εργασίας ίση με το ποσό των (… )ευρώ ενώ καταβάλλονται επ αυτού οι προβλεπόμενες για σύνταξη κρατήσεις.
Πηγές Επιτροπή ΥΔΤ, ΜΠΟΥΚΟΥΒΑΛΑΣ,ΚΑΡΑΤΖΑΣ
Τέλος μιας και το 34ο συνέδριο είναι το τελευταίο που θα συμμετέχω λόγω συνταξιοδότησής μου θέλω να ευχαριστήσω κατά σειρά τον Γιώργο Ψαλλίδα, τον Βασίλη Φώτη, τον Γιώργο Γραματικόπουλο, τον Παναγιώτη Ρωμανά, τον Χρήστο Αραβόπουλο που ήταν συμπαραστάτες μου για 18 εως 25 χρόνια . όπως και τα νέα παιδιά που εκλέχτηκαν πρίν 1,5 έτος τον Σίμο Αντάβαλη καιτον Κώστα Ζαγκλακά.
Επίσης οφείλω να ευχαριστήσω για την συνεργασία μας τα τελευταία 2 έτη και να τους ευχηθώ καλή συνέχεια στην Σοφία Βαγενά, τον Γιάννη Φαναριώτη, τον Γιάννη Βεναρδή, τον Γιάννη Κόκκαλη, την Αλιδή Μπελίτσα, την Μαρία Κύλλη, τον Χάρη Βάρσο, τον Κώστα Πατσιαούρα , τον Νίκο Κλιάφα, τον Λεωνίδα Ζησιμόπουλο , και τον Χρήστο Σόκλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου