Το θέμα της στολής και το αγωνιστικό φρόνημα των Ελλήνων Αστυνομικών

               Του Δημήτρη Καραγιαννόπουλου

   Αντιπροέδρου της Ένωσης Αστυνομικών Yπαλλήλων Αττικής

Ο ολετήρας του μνημονίου ισοπέδωσε τον κοινωνικό ιστό της πατρίδας μας και ήδη στα τρία χρόνια της παρουσίας τους έχει αφήσει πίσω του, ερείπια πόνο και αίμα. Οι μισθοί πετσοκόφτηκαν, οι συντάξεις κατακρεουργήθηκαν, τα επιδόματα κοινωνικής πρόνοιας μπήκαν στην κλίνη του Προκρούστη και όλο αυτό το κατεκτημένο με αίμα σύστημα κοινωνικής προστασίας που υπήρχε στην χώρας μας, κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος.
Ο δράκος της ανεργίας καλπάζει οδηγώντας τα νέα παιδιά στην απελπισία  τα μαγαζιά και οι επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο κάθε μέρα με ρυθμό προσβολής όπως η φυματίωση τις μεταπολεμικές μας δεκαετίες και το κυριότερο όλων, που έχουμε την τραγική τύχη σαν Έλληνες αστυνομικοί να το βιώνουμε καθημερινά, οι αυτοκτονίες είναι στην ημερήσια διάταξη. Πραγματικότητα που συνιστά ντροπή, για μια πολιτισμένη χώρα σαν την Ελλάδα που υπήρξε κοιτίδα του παγκόσμιου πολιτισμού

Αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και ο ξεχασμένος Έλληνας αστυνομικός, που πάντα η Eλληνική πολιτεία τον καλούσε πρώτο στις επάλξεις του καθήκοντος σε κάθε περίσταση, αλλά τον θυμόταν τελευταίο σε κάθε προνοιακή φροντίδα, βιώνει σήμερα την μισθολογική ισοπέδωση και την οικονομική και κοινωνική εξαχρείωση τόσο ο ίδιος, όσο και η οικογένειά του. Έχοντας δεχθεί ανελέητα χτυπήματα στον μισθό του και ατέρμονες περικοπές, που τον έχουν φέρει σήμερα στο τραγικό σημείο να προσπαθεί να ζήσει με το εξευτελιστικό ποσό των 700-800 ευρώ. Για κάθε Έλληνα εργαζόμενο το έχουμε με έμφαση τονίσει, το μεροκάματό του και το ψωμί της οικογένειά τους είναι ιερά και είμαστε οι τελευταίοι που θα δικαιολογούσαμε οποιαδήποτε περικοπή. Όμως για τον Έλληνα αστυνομικό που καθημερινά έχει τα στήθη του έκθετα απέναντι στις τυφλές σφαίρες των Καλάσνικοφ του οργανωμένου εγκλήματος, που δεν ξέρει αν το βράδυ θα ξαναδεί τα παιδιά του, που καλείται Χριστούγεννα, Πάσχα και κάθε γιορτή και σκόλη, να κάνει το νυκτερινό του για να διασφαλίσει το πολύτιμο αγαθό της δημόσιας ασφάλειας, η αντιμετώπιση της πολιτείας σε ότι αφορά τις περικοπές θα έπρεπε να είναι διαφορετική. Είναι σεβαστή και η δουλειά του υπαλλήλου του υπουργείου οικονομικών για παράδειγμα, αλλά δεν έχει τον ίδιο βαθμό επικινδυνότητας και ευθύνης έναντι της ελληνικής κοινωνίας.

Απέναντι στα ατελείωτα χτυπήματα που δεχθήκαμε ως κλάδος εργαζομένων, οι Έλληνες αστυνομικοί, προτάξαμε αντίσταση και με κάθε μέσο διατρανώσαμε τα δικαία μας στην ελληνική κοινωνία. Διεκδικώντας και το ιερό δικαίωμα στην απεργία που είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο για κάθε πολίτη, για κάθε Έλληνα εργαζόμενο. Η πολιτική ηγεσία της αστυνομίας δια στόματος και εντολών του υπουργού προστασίας του πολίτη κ. Δένδια, επιχειρεί να απονευρώσει ηθικά τον αγώνα μας και να μας απαγορεύσει να διεκδικούμε τα δίκαια  μας και να συμμετέχουμε με την στολή σε αντίστοιχες διαδηλώσεις διαμαρτυρίες. Μα κ-ε Δένδια αν δεν φέρει ο Έλληνας αστυνομικός την στολή του σε μια διαδήλωση πως θα γίνει αντιληπτό από την κοινωνία ότι διεκδικεί μαζί με όλους τους Έλληνες εργαζόμενους, το δικαίωμά του με το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της εργασίας του να ζήσει αυτός και τα παιδιά του; Πως θα ασκήσει την απαιτούμενη πίεση για τις περιστάσεις, για να κάνει τα αιτήματά του στην κοινωνία γνωστά και να ενώσει την φωνή του μαζί με όλους τους άλλους Έλληνες εργαζόμενους σήμερα, που υφίστανται έναν απηνή διωγμό στο όνομα της δημοσιονομικής μας εξυγίανσης; Για την οποία τελικά όλο θυσίες με αίμα οι εργαζόμενοι κάνουν και ποτέ δεν έρχεται !!! Ο μεγάλος παιδαγωγός και διανοούμενος  Ευάγγελος Παπανούτσος έλεγε «πως αν αφαιρέσεις από την φωτιά τη δύναμη που καίει, τότε παύει να έχει αξία σαν φωτιά» !!! Και κατ΄αντιστοιχία αν απο τους Έλληνες αστυνομικούς αναιρέσεις το δικαίωμα τους να απεργούν και να διεκδικούν με την στολή τους, τότε δεν κινητοποιούνται αστυνομικοί, άλλα μια άμορφη μάζα.

Ο κ-ος Δένδιας ζήτησε την αρωγή στην προσπάθεια κατευνασμού των Ελλήνων αστυνομικών, του Νομικού Συμβουλίου του κράτους, που με μια άτοπη και ανεδαφική λογική απεφάνθη ότι «Οι αστυνομικοί που μετέχουν σε εκδηλώσεις και πορείες για την προβολή επαγγελματικών διεκδικήσεων δεν δύναται νομίμως να φέρουν στολή δεδομένου ότι αυτοί δεν είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία». Απόφαση που πέραν της αντισυνταγματικότητας της, δεν είναι και άμεσα εκτελεστή, λείπουν δηλαδή και τα απαιτούμενα επόμενα νομικά βήματά για να καθίσταται άμεσα εκτελεστή.  Μα κύριε υπουργέ και κύριοι του Νομικού Συμβουλίου, προηγούνται πριν από εσάς και τα οποιαδήποτε νομικά τερτίπια επικαλείστε, ο συνταγματικός χάρτης της Ελλάδος, που κατοχυρώνει – και μέσα από αγώνες και αίμα πολλών ετών για την εδραίωσή του – το δικαίωμα κάθε Έλληνα πολίτη, να διεκδικεί τα εργασιακά του δικαιώματα. Και προφανώς και για τους Έλληνες αστυνομικούς, χωρίς να «εκφυλίζουν» τις διεκδικήσεις τους με την απάλειψη της στολής στην φυσική τους παρουσία, που θα τους καθιστά μη διακριτούς σαν εργασιακό κλάδο και θα τους μεταμορφώνει σε «άμορφη μάζα». Γιατί το προφανές ερώτημα που θα προτάξει ένας πολίτης μην βλέποντας την στολή των αστυνομικών σε μια διαδήλωση είναι «Ποιός σας είπε ότι οι αστυνομικοί διαφωνούν με τις μισθολογικές τους περικοπές, που είδατε αστυνομικούς να διαμαρτύρονται;» Και δυστυχώς στην ελληνική κοινωνία τους αστυνομικούς κ-ε υπουργέ από την στολή τους αντιλαμβανόμαστε. Αν εσείς έχετε κάποιον άλλο τρόπο, να αναγνωρίζετε τους αστυνομικούς χωρίς στολή, τότε καλό θα είναι να μας τον πείτε !!! Άλλωστε για το αντίστοιχο θέμα που αφορούσε τους ενστόλους των Ενόπλων Δυνάμεών μας και που και κει ο ΑΓΕΕΘΑ κ-ος Κωσταράκος είχε εκδώσει απαγορευτική εγκύκλιο για συμμετοχή των στρατιωτικών σε διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες χωρίς στολή, υφίσταται προγενέστερα απόφαση κόλαφος του Συμβουλίου της Επικρατείας, που κατοχυρώνει το δικαίωμα των στρατιωτικών να συμμετέχουν με στολή σε διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες.

Επομένως κάθε τέτοια απόφαση και κρίση, έστω και αν έχει το προσωπείο της νομικής αυθεντίας, προσκρούει στο ιερό Σύνταγμα της Ελλάδος, στο οποίο όλοι οι Έλληνες οφείλουμε να υπακούουμε και να εφαρμόζουμε με θρησκευτική ευλάβεια, ανεξαρτήτως θέσης και δυνατοτήτων στην κοινωνική ιεραρχία. Οι Έλληνες αστυνομικοί πάντως σε κάθε περίπτωση δεν πτοούνται από οιασδήποτε μορφής  «νομικές αποφάσεις» που φαλκιδεύουν τα κατοχυρωμένα συνταγματικά τους δικαιώματα και επιχειρούν να τους κλείσουν έντεχνα την φωνή και το στόμα και θα είναι στον δρόμο, με ευπρέπεια, δημοκρατικό ήθος και σεβασμό και προς όλους τους άλλους Έλληνες εργαζόμενους, για να διεκδικήσουν τα νόμιμα δικαιώματά τους.

Τίθεται πλέον θέμα επιβίωσης για τον Έλληνα αστυνομικό, που δεν έχει να συντηρήσει την οικογένειά του και να πληρώσει το γάλα και το φροντιστήριο του παιδιού του. Θα είναι με το ήθος που πάντα τον διέκρινε στην ελληνική κοινωνία και με σεβασμό στην δημοκρατική νομιμότητα στις επάλξεις του αγώνα, διεκδικώντας τα δίκαιά του και καμίας μορφή κεκαλυμμένη τρομοκρατία, δεν θα καταστείλει το αγωνιστικό του φρόνημα. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι, δεν αντέχουμε άλλο εμείς και οι οικογένειές μας. Συνάδελφοι όλοι ενωμένοι σαν μια γροθιά στις επάλξεις του αγώνα. Για Έλληνες αστυνομικούς, φύλακες της δημόσιας ασφάλειας, φύλακες της δημοκρατικής νομιμότητας και ΟΧΙ ΕΞΑΘΛΙΩΜΕΝΟΥΣ ΖΗΤΙΑΝΟΥΣ ΤΩΝ 700 ευρώ !!!