«Καραβάνια» συναδέλφων πάνε και έρχονται στα ανά την επικράτεια ποινικά δικαστήρια

Άρθρο του μέλους του Δ.Σ. της Ένωσης Αστυνομικών υπαλλήλων Λάρισας και αντιπρόσωπου στην ΠΟΑΣΥ Δημήτριου Γεωργαντά
Μια κουβέντα συναδέλφων σήμερα, μου κίνησε το ενδιαφέρον και συνάμα τον ακόλουθο προβληματισμό….
Ξεκινώντας από το προσφυγικό, που καραβάνια προσφύγων – μεταναστών, πάνε και έρχονται ανά την επικράτεια, χωρίς εμφανή στόχο, άρα και επιδιωκόμενο αποτέλεσμα από την πολιτεία, με τελικό αποδέκτη διαχείρισης του προβλήματος την Υπηρεσία μας, η δεύτερη φάση της κουβέντας, επικεντρώθηκε, στα καθημερινά «καραβάνια» των συναδέλφων, που και αυτοί πάνε και έρχονται κλητευθέντες στα ανά την επικράτεια ποινικά δικαστήρια…
Ένιωσα τυχερός, που εγώ υπηρετώντας στην Αθήνα, χρειάστηκε να ταξιδεύω 3,5 ώρες για την εκπλήρωση αυτού του καθήκοντος και συμπόνεσα τους συνομιλητές μου, που ο ένας έπρεπε να παραστεί στο δικαστήριο Σάμου και ο άλλος Ρόδο. Αισθάνθηκα και την απογοήτευσή τους, για την ταλαιπωρία επιτρέψτε μου να πω, καθότι πραγματοποιείς ως οφείλεις το ταξίδι, όμως, η πιθανότητα να ξεμπερδέψεις με το δικαστήριο είναι μηδαμινή. οι λόγοι;;; αποχή-στάσεις εργασίας-αναβολή λόγω ωραρίου κλπ «ατυχήματα», που παρατείνουν το ταξίδι στην Ιθάκη. Η πικρία όμως θέλει και αποδέκτη την υπηρεσία η οποία για άλλη μια φορά ως σύγχρονη Μήδεια δεν προσέχει τα παιδιά της τουναντίον….
Είναι φυσικά υποχρέωση του αστυνομικού να παρίσταται στα δικαστήρια, προβλέπεται από τις διαταγές του Σώματος, καθώς και από τον ΚΠΔ, άρθρα 209,213. Όμως, στο άρθρο 215 παρ. 3 ΚΠΔ, ο νομοθέτης προέβλεψε κάποιες εξαιρέσεις, ευνοϊκές, για τέτοιες περιπτώσεις. Εφαρμόζονται όμως;;; γιατί σωρηδόν, ελαφρά τη καρδία, να κλητεύονται ανεξαιρέτως άπαντες στα ακροατήρια;;; οι ένορκες μαρτυρικές καταθέσεις δεν τυγχάνουν έγκυρες, ώστε να καθίστανται αναγνωστέες και να αποφεύγεται και η ταλαιπωρία του μάρτυρα αστυνομικού να ταξιδεύει σε ξηρά θάλασσα και αέρα ως νέος Γκιούλιβερ;;; σε όλες τις περιπτώσεις κρίνεται επιβεβλημένη η παρουσία του για τη διάγνωση η μη της κατηγορίας;;
Η κλήση μαρτύρων αστυνομικών σε δίκες με οργανώσεις του άρθρου 187 ΠΚ, σε υποθέσεις περί ναρκωτικών επίσης… γιατί πρέπει να καλείται ο μάρτυρας αστυνομικός, ο οποίος πλέον παύει να είναι «κρυφός», αφού τον βλέπουν οι διωκόμενοι και οι παρευρισκόμενοι και να βομβαρδίζεται με ερωτήσεις από τους προετοιμασμένους προς τούτο συνηγόρους των διωκόμενων;;; ακούγεται περίεργο ότι ο μάρτυρας αστυνομικός μπορεί και να δεχτεί πιέσεις όσον αφορά τη μαρτυρία του;;; εκείνη η φωτογράφιση την οποία «δέχτηκα» και εγώ κάποτε στην αίθουσα και στους χώρους αναμονής με απειλές «τώρα θα δεις»…
Ο Ν. 2928/2001 προέβλεψε επίσης, με το άρθρο 9 την Προστασία μαρτύρων για τέτοιες υποθέσεις. Εξαιρεί τους αστυνομικούς; Ή θεωρείται δεδομένο το άτρωτο αυτών;;
Μια γρήγορη έρευνα Google-άροντας για το θέμα εμφάνισε πως το 2014 η ΠΟΑΣΥ ασχολήθηκε με το θέμα. Μήπως θα πρέπει να το ανακινήσουμε;;;
Τα έγγραφο της ΠΟΑΣΥ που πρέπει να ανακινήσουμε
Αριθ. Πρωτ.: 900/1/1α
κ. Βασίλειο ΚΙΚΙΛΙΑ
Κοιν.: 1) Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
κ. Χαράλαμπο ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
2) Αρχηγό Ελληνικής Αστυνομίας
Αντιστράτηγο κ. Δημήτριο ΤΣΑΚΝΑΚΗ
3) Πολιτικά Κόμματα
4) Πρωτοβάθμιες Οργανώσεις
Αριθ. Πρωτ.: 900/1/1
κ. Νικόλαο ΔΕΝΔΙΑ
2) Τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
κ. Χαράλαμπο ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Κοιν.: 1) Πολιτικά Κόμματα
2) Πρωτοβάθμιες Οργανώσεις
Δημοσίευση σχολίουDefault CommentsFacebook Comments